در مقابل نظام سرمایه متحد شویم!
پروانه عسکریان
اعلام شده است که "نحست وزیر هشت سال دفاع مقدس" و صد هزار اعدام و "رئیس دو دوره مجلس شورای اسلامی به همراه همسرانشان و به دستور مقامات عالی کشور بازداشت و به زندان حشمتیه تهران منتقل شده اند. شایعه یا حقیقت، هیچ تفاوتی ندارد. گرگ‌های گرسنه بر سر قدرت و ثروت به جان هم افتاده اند. شمارش معکوس آغاز شده است. این سگ‌های وحشی همه سر در یک آخور دارند، آخور سرمایه داری.
موسوی و کروبی در تلاش برای بقای رژیم اسلامی و بازیابی قدرت از دست رفته در تلاش ترمز زدن به مبارزات مردم اند. زلزله‌ای که از بپا خاستن مردم گرسنه و زحمتکش منطقه آغاز شده، این روباه صفتان دزد را واداشته که دست از هیچ ترفندی برای تضمین بقای خود برندارند. فقط ایران نیست، بلکه تمام منطقهٔ خاورمیانه بزودی چون آتشفشانی عظیم فوران خواهد کرد و برای سوزاندن تمام نکبت استثمار چند صد ساله خواهد کوشید. این را همه میدانند که هیچ خاکی پر بار تر از خاک سوخته نیست.
مردم منطقه، امروز در برابر دشمنی مشترک باید متشکل شوند. در ایران، مردم حسابشان را با دین و حکومت دینی صاف کرده اند. مردم خواهان سرنگونی این رژیم اند. سبز سیّدی برای مردم آلترناتیو نیست. سلطنت به آنتیک تبدیل شده است. دموکراسی پارلمانی پاسخ آزادیخواهی و برابری طلبی مردم نیست. مردم خواهان تغییرات پایه ای هستند. خواهان دستیابی به جامعه ای که آزادی، برابری و رفاه همگان را تامین می کند. و این فقط با سازماندهی یک انقلاب کارگری، سرنگونی سرمایه داری و برپایی جمهوری سوسیالیستی ممکن است.
ما برای ایجاد یک دنیای بهتر به راهی مستقیم هرچند پر خطر نیاز داریم. پس متحد شویم، برای برپایی یک دنیای بهتر، برای تضمین حقوق جهان شمول انسانها، متحد و متشکل شویم. برای حکومت بر سرنوشت خود ما نیاز به شوراهایی داریم که متشکل از مردم باشد، همان مردمی که دنیا روی شانه‌های آنها بنا شده و با قدرت کار آنها ساخته شده است.
ما امروز در مقابل سرمایه داری هاری که نابودی خویش را لحظه به لحظه نزدیکتر می‌بیند و متحد در تمام دنیا دست به قتل و غارت مردمی زده که دنیایشان و ثروت شان را تولید کرده اند، باید یک صف و متحد باشیم. اتحاد تنها سلاح کاری طبقه کارگر و مردم زحمتکش است. در خیمه شب بازی استثمار شرکت نکنیم. آن را در هم بشکنیم. زنده باد حکومت شوراها، زنده باد کمونیسم کارگری منصور حکمت. پیروزی از آن ماست. این سیل خروشان فقط به یک جا ختم میشود، به حکومت شوراهای سرخ. *
